Zapraszamy do zapoznania się z informacjami na temat termomodernizacji.

1. Technologia wykonania docieplenia systemem ATLAS HOTER budynków mieszkalnych w Spółdzielni Mieszkaniowej w Świeciu

ATLAS HOTER jest systemem ocieplania budynków, będącym firmową odmianą metody objętej instrukcją ITB nr 334/2002 - “Bezspoinowy system ocieplenia ścian zewnętrznych budynków”. Polega on na mocowaniu izolacji termicznej z płyt styropianowych do zewnętrznej powierzchni ścian budynku i wykonaniu na niej warstwy zbrojonej, wyprawy tynkarskiej i powłoki malarskiej. Może być on stosowany w budynkach nowowznoszonych i eksploatowanych. W przypadku systemu ATLAS HOTER warstwę termoizolacyjną stanowią sezonowane, samogasnące płyty styropianowe o przenikalności cieplnej nie więcej niż λ 40.

TECHNOLOGIA WYKONANIA

Prace ociepleniowe prowadzimy w sprzyjających warunkach atmosferycznych. Temperatura podłoża i otoczenia, zarówno w trakcie prac, jak i w okresie wysychania poszczególnych materiałów, powinna wynosić od +5°C do +25°C. Elewacja powinna zostać osłonięta i zabezpieczona przed wpływem opadów atmosferycznych, bezpośrednim nasłonecznieniem i działaniem silnego wiatru.

Podłoże
Systemem ATLAS HOTER można ocieplać otynkowane lub nieotynkowane monolityczne ściany betonowe, ściany wymurowane z cegieł, bloczków gazobetonowych, pustaków betonowych i pustaków ceramicznych. Podłoże powinno być nośne, równe i oczyszczone z wszelkich elementów mogących powodować osłabienie przyczepności zaprawy. Luźne lub słabo przylegające fragmenty należy skuć, a ubytki uzupełnić materiałami zalecanymi do tego typu prac, np. ZAPRAWĄ TYNKARSKĄ ATLAS, ZAPRAWĄ WYRÓWNUJĄCĄ ATLAS. Resztki słabo przylegających powłok malarskich powinno się zmyć pod ciśnieniem bądź zeskrobać. W przypadku podłoża słabego, pylącego, bądź też podłoża o dużej chłonności należy przeprowadzić gruntowanie emulsją ATLAS UNI-GRUNT.

Mocowanie płyt styropianowych
Wykonanie ocieplenia należy rozpocząć z zachowaniem  poziomu przy układaniu pierwszej i kolejnych warstw płyt styropianowych, Początek na cokole budynku, nie niżej niż 30 cm nad poziomem gruntu. Ta odległość zapewnia ochronę systemu przed wpływem podciągania kapilarnego wilgoci, a także chroni wyprawę tynkarską przed zabrudzeniami – drobinkami błota – nanoszonymi przez krople deszczu, odbijające się od chodnika bądź gruntu. Pierwszy rząd płyt mocujemy opierając go na listwie kapinosowej. Kolejne układamy stosując przewiązanie w tzw. cegiełkę. Takie przesunięcie należy wykonać zarówno na powierzchni ściany, jak i na narożach budynku.

Głównym elementem mocującym styropian do podłoża jest zaprawaa klejąca ATLAS HOTER S. Nakłada się ją na powierzchnię płyty metodą “pasmowo-punktową”. Szerokość pryzmy obwodowej ułożonej wzdłuż krawędzi płyty powinna wynosić co najmniej 3 cm. Na pozostałą powierzchnię należy nałożyć równomiernie 3- 6 placków o średnicy 8÷12 cm. Naniesiona na płytę zaprawa powinna obejmować co najmniej 40% jej powierzchni. Po nałożeniu zaprawy, płytę należy bezzwłocznie przyłożyć do podłoża i docisnąć. W niektórych sytuacjach należy stosować dodatkowe mocowanie w postaci kołków plastikowych w ilości około 4÷5 na 1m². Dodatkowe mocowanie można wykonywać po upływie ok. 24 godzin od przyklejenia płyt. Głębokość zakotwienia kołków w warstwie konstrukcyjnej ściany wykonanej z materiałów pełnych powinna wynosić min. 6 cm. W materiałach takich jak cegła dziurawka, pustak ceramiczny czy bloczki z betonu komórkowego, łączniki muszą być zakotwione na głębokość min. 9 cm

Warstwa zbrojona
Warstwę zbrojoną stanowi siatka z włókna szklanego, zatopiona w zaprawie klejącej ATLAS HOTER U. Siatka polecana do systemu ATLAS HOTER posiada odpowiednią wytrzymałość mechaniczną, równy i trwały splot i jest odporna na alkalia. Prace rozpoczynamy od przeszlifowania ewentualnych nierówności płaszczyzny płyt styropianowych. W celu zwiększenia odporności warstwy termoizolacji na uszkodzenia mechaniczne, na wszystkich narożach pionowych budynku oraz na narożach ościeży drzwi i okien, należy wkleić aluminiowe listwy narożne ATLAS. W dalszej kolejności należy wzmocnić powierzchnie ścian w sąsiedztwie styku pionowych i poziomych naroży otworów okiennych i drzwiowych, poprzez zatopienie w zaprawie pasków siatki o wymiarach ok. 20x30 cm. Paski te powinny być ustawione pod kątem 45° do linii wyznaczonych przez krawędzie ościeży.
Wykonanie warstwy zbrojonej polega na rozprowadzeniu zaprawy ATLAS HOTER U równomiernie po całej powierzchni termoizolacji i wtopieniu w nią kolejnych pasów siatki. Wygodnie jest najpierw wcisnąć siatkę w zaprawę jedynie w kilku punktach, a później dokładnie zatopić cały pas pacą zębatą. Warstwa zbrojona musi być warstwą ciągłą, tzn. że kolejne pasy siatki muszą być układane z zakładem min. 10 cm, zaś na narożach powinien on wynosić min. 15 cm. Zakłady siatki nie mogą pokrywać się ze spoinami między płytami styropianowymi. W uzasadnionych przypadkach, w części parterowej budynku do lini górnej krawędzi okien parteru, a także na cokołach stosujemy dwie warstwy siatki.
Ostatnią czynnością jest wygładzenie warstwy zbrojonej pacą metalową. Staranność prac jest szczególnie ważna, nie tylko ze względów konstrukcyjnych, ale i estetycznych. Jeżeli po wygładzeniu pozostaną jakieś nierówności, to należy je koniecznie zeszlifować, ponieważ ze względu na małą grubość wyprawy tynkarskiej mogą one uniemożliwić jej prawidłowe wykonanie.

Warstwa wykończeniowa
Warstwę wykończeniową systemu ATLAS HOTER stanowi tynk cienkowarstwowy pomalowany farbą elewacyjną ATLAS FASTEL NOVA.
Do wykonania warstwy wykończeniowej można przystąpić po około dwóch dniach od nałożenia warstwy zbrojonej. Podkład jest odpowiedni dla danego rodzaju tynku: tynki mineralne– ATLAS CERPLAST. Zastosowanie podkładu zapobiega przedostawaniu się do warstwy tynku szlachetnego zanieczyszczeń z zapraw klejących, chroni i wzmacnia podłoże, a przede wszystkim zwiększa przyczepność tynku do podłoża.
Wyprawę tynkarską wykonujemy z tynków: mineralnego - ATLAS CERMIT. Do ich malowania stosujemy farbę silikonowe ATLAS FASTEL NOVA, zgodnie z technologią opisaną w ich kartach technicznych. Kolorystyka tynków i farb przedstawiona jest w NOWEJ PALECIE BARW ATLAS, zawierającej blisko 700 pozycji.

2 Technologia wykonania izolacji stropodachu.

Wykonanie izolacji cieplnej należy poprzedzić oględzinami stanu faktycznego stropodachu w celu ustalenia stanu technicznego, istniejących rozwiązań technicznych (stan i rodzaj ścianek ażurowych) i dobrania odpowiedniego systemu wentylacyjnego.

Włókna mineralne są wdmuchiwane na sucho za pomocą specjalnej maszyny w wolne przestrzenie przewidziane do wypełnienia. Powstaje przy tym tak wysokie nadciśnienie, że nie występuje już później osiadanie materiału i wypełnione zostają spoiny i szczeliny. Jako szalunek wewnętrzny lub zewnętrzny może służyć bardzo wiele materiałów budowlanych. Stopień zagęszczenia włókien mineralnych zależy od rodzaju przegrody, która ma być ocieplona (dach, ściana, strop, podłoga). Stopień zagęszczenia materiału waha się od 30 do 65 kg/m³.

Kolejność robót.

- Wykonanie otworów umożliwiających podawanie materiału

- Kontrola i ewentualne uprzątnięcie zanieczyszczeń z przestrzeni stropodachu.

- Kontrola stanu wentylacji i montaż dodatkowych kominków wentylacyjnych - wykonane i dobrane    przez

   wykonawcę po dokonaniu odkrywek stropodachu

- Zabezpieczenie otworów wentylacyjnych siatką.

- Podanie granulatu za pomocą odpowiedniego sprzętu.

- Robocza kontrola grubości izolacji w trakcie wykonywania prac.

- Zamknięcie stropodachu i zabezpieczenie przed opadami atmosferycznymi.

3. Obróbki blacharskie.

Nowe obróbki blacharskie projektuje się z  blachy stalowej ocynkowanej

 i malowane farbą poliwinylową  w kolorze zbliżonym do koloru cokołu.

Przy  wymianie pasa nadrynnowego projektuje się w paśmie 100cm zerwanie wszystkich warstw papy oraz  po oczyszczeniu podłoża i zagruntowaniu ABIZOLEM  , następnie przyklejenie pierwszej warstwy papy  termozgrzewalnej, ułożenie pasa nadrynnowego oraz ułożenie drugiej warstwy.

Technologia ułożenia papy :

- oczyszczenie powierzchni starej papy  i poprzecinanie „bąbli”

- zagruntowanie podłoża roztworem do gruntowania SIPLAST PRIMER  Szybki Grunt SBS

- ułożenie warstwy papy termozgrzewalnej o parametrach: odporność na zginanie w niskich tem. – 20^o C, na osnowie poliestrudowej.  

4. Stolarka

Dokładność wykonania ościeża powinna być zgodna z wymaganiami wykonywania robót mu­rowych. Odległości między punktami mocowa­nia  ościeżnicy  nie  powinny  być  większe  niż 75 cm, a maksymalne odległości od naroży oście­żnicy - nie większe niż 30 cm.

Ościeżnicę po ustawieniu do poziomu i pionu należy mocować za pomocą kotew lub haków osadzanych w murze, albo przybijać do klocków drewnianych osadzonych uprzednio w ościeżu. Klocki o kształcie ściętego ostrosłupa (zapew­niającym dobre utwierdzenie w ościeżu) należy wykonać z łat o przekroju co najmniej 6x10 cm i przed osadzeniem zabezpieczyć przed korozją biologiczną.

Szczeliny  powstałe  pomiędzy  ościeżem i ościeżnicą po osadzeniu ościeżnicy w ściany zewnętrzne należy wypełnić na obwodzie ma­teriałem izolacyjnym. Ujednolicenie wymiarów wszystkich okien piwnicznych.

5. Modernizacja centralnego ogrzewania.

Zakresem modernizacji c. o. jest montażu regulacyjnych zaworów podpionowych na wewnętrznej instalacji centralnego ogrzewania w istniejącym budynku mieszkalnym, wielorodzinnym. Pozostała część instalacji c.o., węzeł cieplny oraz przyłącze c.o. pozostają bez zmian i nie wchodzą w zakres opracowania.

Przed przystąpieniem do modernizacji instalacji należy dokonać przeglądu poziomów instalacji pod względem ewentualnej wymiany rur (zły stan techniczny).

Po przeglądzie zdemontować wszystkie kryzy zamontowane w budynku.

Modernizuje się wewnętrzną instalację c.o. w istniejącym budynku w zakresie zgodnym z opracowanym audytem tj:

~     montaż zaworów podpionowych typu HYDROCONTROL R (na zasilaniu) i    

HYDROCONTROL A (na powrocie) firmy OVENTROP,

~     regulacja hydrauliczna instalacji poprzez nastawy na zaworach podpionowych,

~     uzupełnienie izolacji termicznej w miejscach braku lub jej uszkodzenia,

~     demontaż istniejącego centralnego odpowietrzenia i montaż automatów    

~     odpowietrzających na pionach.

6.   Remont balkonów

Zakres remontu

            Zakres remontu obejmuje:

- wymianę istniejącej posadzki  betonowej na nową

- wymienienie izolacji i blacharki

-  wymiana elementów skorodowanych

                        - malowanie balustrad farbami chlorokauczukowymi

                        - naprawa złuszczonej otuliny na prefabrykowanych  płytach balkonowych

Szczegółowy opis technologii remontu balkonów :

  1. Wymiana  posadzki

            - skuć istniejącą posadzkę cementową

- oczyścić powierzchnię płyty  z nierówności i pyłów

- wyrównać powierzchnię płyty zaprawą ATLAS  TENDER oraz uzupełnić

   ubytki betonu ( 5 mm)

- wykonać powłokę gruntującą z Abizolu R

- przykleić warstwę papy termozgrzewalnej podkładowej

- wykonać opierzenie krawędzi balkonu z blachy cynkowo – tytanowej

- przykleić drugą warstwę papy termozgrzewalnej  wierzchniego krycia

- wykonać posadzkę  cementową gr. 3,5 – 5,0 cm ze spadkiem 1,50 %

  na zewnątrz

  2. Naprawa płyt balkonowych

- skuć luźną otulinę na prętach zbrojeniowych i dokładnie oczyścić beton

  i zbrojenie , szczotkami lub wodą pod ciśnieniem.

- po wyschnięciu zbrojenie zabezpieczyć preparatem  antykorozyjnym

  i szczepnymi

- ubytki betonu wyprofilować zaprawą TEN - 10 , producent

   Firma ATLAS.

- malowanie farbą silikatową płyt balkonowych w kolorze jak na rysunkach

  kolorystyki  .

7.  Remont opaski betonowej  

Istniejąca  opaska betonowa jest bardzo zniszczona , wąska lub jej brak .

Projektuje się  wykonać opaskę betonową  wylewaną na „mokro” o szerokości  50 cm i grubości min. 5 cm z betonu ułożonej na podsypce piaskowej oraz  zdylatowanej co 3 m.